Worstellasagne

Het was een vrije dag, wat betekent dat ik het aan mezelf verschuldigd ben mijn schade van de voorbije week goed te maken. Drie wasmachines, uitgemeste kelder en een ontmantelde kerstboom later werd het eens tijd om aan avondeten te denken. Omdat ik alleen woon kook ik niet veel, want als ik kook betekent dat dat ik drie dagen uit tupperware eet. Dus écht koken gebeurt eens op de week, ondanks het feit dat ik het wel graag doe. Ik ben wat uitgekeken op mijn kookboeken dus zocht ik tussen de recepten van een bevriende medeblogster die  naar het schijnt fantastisch lekker kan koken. Hier is het origineel:

http://foodfirstthenmorals.wordpress.com/2010/10/28/wortellasagne/

 

Dit is, stap voor stap, hoe dat bij mij werkt:

 

Stap 1: Maak uw kookoppervlak vrij

 

 

——–>

 

 

 

 

 

 

 

Stap 2: Rasp 1 kilo wortelen (wortelen, NIET vingers, wortelen)

Zij-opdracht: laat u niet afleiden door eventuele mutant-wortelen

 

Stap 3: Neem pauze en schenk 1 glas witte wijn uit als beloning.

 

Stap 4: Maak saus en besef dat je niet alleen geen bakvorm hebt in de traditionele lasagne-vorm, maar ook dat de ingrediënten er vanzeleven nooit allemaal in zullen geraken.

(links bakvorm, boven de wortelprut, rechts de saus)

 

Stap 5: Aangezien de GB van bij ons geen cheddar in blokvorm heeft, kunnen we, gelukkig voor de vingers, niet raspen. Scheur daarom amateuristisch de schellekens cheddar in kleine stukjes.

 

 

—>

 

 

 

 

 

 

 

Stap 6: Verlies wegens over en weer geloop tussen computer (recept) en de toenemend chaotische keuken (uitvoering) uw glas wijn. Schenk een tweede uit.

 

Stap 7: Voeg kaas bij de saus, hou 1/3 apart en voeg twee lepels pesto en de wortelen bij de overige 2/3.

Wees niet gealarmeerd als het eruit ziet, zoals zoveel vegetarische gerechten, als babykots. Hang eens goed over de pot en je beseft al vlug dat de geur geweldig de goede kant uit gaat.

 

Stap 8: Creatief met lasagnedeeg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stap 9: Leg een laatste laagje witte saus en kaas en zet uw creatie gedurende 40 minuten in een op 220 graden voorverwarmde oven.

 

“Godspeed, you strange mutant lasagna-pie!”

 

Stap 10: Vul overige bakvormen met de restjes en twijfel of dat nu ingevroren kan worden of niet  (omdat de diepvries bij u dient om roomijs, diepvriespizza’s, ijsblokjes en de 15 cm lange ijspegel van deze winter aan uw afdakske op te bergen).

 

 

Stap 10: Wees sterk en doe uw afwas terwijl uw creatie rijpt. Giet als beloning een derde glas wijn uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stap 11: Kijk na 40 minuten nog eens in de oven en ontdek tot uw verschrikking dat uw creatie een lasagne-taart-soufflé is.

 

Stap 12: Ventileer uw gevoelens wat en steek met een scherp mes in uw lasagne-taart-soufflé tot hij niet langer een soufflé is en zet nog 5 minuten onder de grill.

 

Stap 13: Haal de vreemd uitziende maar lekker ruikende taartvorm uit uw oven en probeer en faal om het deftig in een bord te krijgen.

Zie! Laagjes!

 

Het was su-per-lekker, echt waar. En ik kan koken, echt waar. Dit is gewoon wat mij elke keer opnieuw overkomt als ik iets nieuw probeer. En ik denk dat ik daar niet alleen in ben.

Bedankt aan Sarah voor de inspiratie, het recept en de steun!